Woonschepenkrant november 2006

WOONSCHEPENKRANT

November 2006

22-ste jaargang

Redactieadres: Postbus 1130 9701 BC Groningen

[[Image:]]Lees in dit nummer:

• Van de redactie
• Wat wil het WCG
• Versterking gezocht
• Legalisering groene oevers
• Schepen en het riool (vervolg)
• De werfbeurt
• Varend erfgoed biedt nieuwe kansen
• Hoe nu verder ?!?
• Jaarverslag WCG 2005
• Jaarrekening WCG 2005

De Woonschepenkrant 2006

Van de redactie

Beter laat dan nooit. Dat deze krant op zich heeft laten wachten komt door het bekende probleem bij de bootbewoners: zij hebben het altijd druk.

Drukke banen, drukke echtgeno(o)t(e)(n)(s), drukke kinderen, druk met reparatie, onderhoud en nieuwe plannen, druk met sociale contacten (en niet te vergeten kroegbezoek). Altijd bezig……

Toch hebben we met vereende krachten de kopij verzameld en bewerkt tot een hopelijk leesbaar geheel. Aandacht voor het verleden, de actualiteit, wat flauwekul en fantasie.

Wij wensen u veel leesplezier en geven eerst het woord aan onze opdrachtgever:

Wat wil het WCG ?

Het Woonschepencomité Groningen (WCG) is een vereniging van en voor woonbootbewoners die de belangen van woonbootbewoners behartigt.

Het WCG streeft de volgende doelen na:

• voldoende (meer) ligplaatsen.
• wonen op het water betaalbaar houden.
• gelijke behandeling van woonbootbewoners en wal-bewoners wanneer de woonvorm zelf niet van belang is.
• een correcte behandeling van woonbootbewoners wanneer de woonvorm wel van belang is.
• Een behandeling die recht doet aan een erkende woonvorm.
• betere rechtszekerheid voor woonbootbewoners.
• voorkoming van betuttelende regels.

Het WCG wil haar doelen bereiken door te praten met ambtenaren en politici en door de bewoners op de hoogte te houden van de ontwikkelingen die voor hen van belang kunnen zijn. Het WCG is eventueel ook bereid om acties of juridische procedures te voeren, zoals bijvoorbeeld tegen de ongemotiveerde liggelden.

Een aantal concrete doelen is:

• opname van alle bestaande en toekomstige ligplaatsen in bestemmingsplannen.
• creëren van betaalbare nieuwe ligplaatsen.
• betaalbare, goed werkende riolering of helemaal geen riolering.
• huurbescherming voor ligplaatsen.
• huurbescherming voor de woonruimte op de woonboot.
• verbetering van de relatie met vertegenwoordigers van de gemeente.
• verbetering van de kwaliteit van betrokken ambtenaren.
• continuering van het toestaan van het gebruik van rode gasolie.
• subsidieregeling voor drijvende monumenten.
• behoud van de wachtlijst voor ligplaatsen.
• behoud van de gehele Noorderhaven als "vrijhaven" voor woonschepen.

En verder wil het WCG natuurlijk zorgen voor een goede sfeer tussen de bewoners onderling. Wanneer een bewoner met een probleem zit, dan wil het WCG, wanneer dit binnen de mogelijkheden ligt, graag helpen dit op te lossen.

Het bestuur bestaat uit:

Jan Dulfer (voorzitter),

Trompsingel 1005, 9724 CW

tel: 314 80 70jan.dulfer@hetnet.nl

Gertjan Timmer (secretaris)

Energieweg 1007, 9743 AX

tel: 318 20 78gjtimmer@wishmail.net

Harm Hazelhoff (penningmeester) Winschoterdiep 1056, 9723 AC

tel: 31 806 27

[[Image:]]

Versterking gezocht!

Gezocht: enthousiaste, betrokken mensen ter versterking van het bestuur.

Door een vrij algemeen gebrek aan tijd komen de huidige bestuursleden niet voldoende toe aan alle bestuurstaken. Als de taken verdeeld kunnen worden over meer personen zal dit de slagvaardigheid zeker vergroten.

Ogenschijnlijk zijn er niet zulke grote problemen voor bootbewonend Groningen.

• Het liggeld is omgezet in RZB
• Er is een nieuwe V.O.V. (Verordening Openbaar Vaarwater).
• Het baggeren van de kanaalvakken is zeer voorspoedig te verlopen.

Er zijn echter nog voldoende zaken die nauwlettend in de gaten moeten worden gehouden.

• De, al dan niet, aansluiting op het rioolstelsel moet goed worden geregeld.
• De uitvoering van “Watergang” moet serieus worden aangepakt.
• Het overheidsbeleid t.a.v. de woonschepen moet in zijn algemeenheid nauwlettend worden gevolgd.

Gezocht: enthousiaste, betrokken mensen ter versterking van de redactie Woonschepenkrant

Dit kan door het leveren van artikelen en/of foto’s die voor de andere bewoners van belang kunnen zijn. Er moeten onder de meer dan duizend bootbewoners toch voldoende mensen zijn die een interessant artikel kunnen schrijven over de bijzonderheden van wonen op het water en wat daarbij zoal komt kijken.

Artikelen over scheepsonderhoud en techniek zijn altijd welkom. Maar ook bijvoorbeeld een meer beschouwelijk stuk over wonen op het water.

Ook voor het benaderen van (nieuwe) adverteerders wordt nog iemand gezocht.

Verder zijn er vrijwilligers nodig voor het verspreiden van nieuwsbrieven en de Woonschepenkrant.

Wil je de redactie versterken of op andere wijze bijdragen aan de activiteiten van het WCG?

Neem dan contact op met Jan Dulfer:

Trompsingel 1005, 9724 CW Groningen

T: 050 314 80 70E: jan.dulfer@hetnet.nl

Colofon:

Uitgave Woonschepencomité Groningen

Aan deze krant werkten mee:

Jan Dulfer, Klaas Koetje, Klaas Jan Wind, Martijn Schuitemaker, Steven Elings, Ton Los, Jan de Ruiter, Didi Drescher, Martine van Lier

Oplage: 1000 stuks

Legalisering in gebruik genomen groene oevers, deel zoveel

[[Image:]]zo moet het dan worden………

De meeste groene oevers waar woonschepen liggen zijn in gebruik genomen door de bewoners van deze schepen. Dit is een gegroeide situatie die 25 jaar terug in gang gezet is. Toch is onze juridische status betreffende deze ingebruikname van de groene oevers nog steeds een" kraak"-status.

De aanleiding

Drie jaar geleden werden we onaangenaam verrast door een schrijven van de gemeente waarin wij zowat gesommeerd werden om een gebruiksovereenkomst te tekenen voor illegaal in gebruik genomen gemeentelijke oevers. Een gebruiksovereenkomst die heel slecht voor ons uitpakte.

De achterliggende onrust bij de gemeente was ontstaan omdat men er achter was gekomen dat illegaal in gebruik genomen grond na een periode van 15 - 20 jaar door de gebruiker in eigendom verkregen kan worden.

Paniek dus.

Jurisprudentie betreffende deze "verkrijgende verjaring" leverde echter een beeld op dat het niet zo'n vaart zou lopen met het verliezen van het eigendom van de groene oevers door de gemeente. Al betrof de zaak waar deze jurisprudentie uit voortvloeide niet een geheel identieke situatie.

Ondertussen waren er ook al onderhandelingen opgestart tussen het WCG - bijgestaan door een advocatenkantoor - en de gemeente. Deze onderhandelingen hebben (te)veel tijd en geld gekost. Maar uiteindelijk kwam er toch een bruikleenovereenkomst uit waar beide partijen mee konden leven.

De bruikleenovereenkomst

Er komen twee overeenkomsten. Een voor de huidige gebruikers en een voor toekomstige gebruikers (na invoering van de eerste gebruiksovereenkomst).

Voor de huidige gebruikers verandert er niets. Tuintjes, schuurtjes en erf afscheidingen kunnen blijven zoals het is. Alleen mag de huidige situatie niet verslechterd worden ten aanzien van het door de gemeente gewenste beeld. Aan het gebruik zullen geen kosten verbonden worden.

Ook voor de toekomstige bewoners zal het gebruik gratis zijn. De bruikleenovereenkomst zal overigens gekoppeld worden aan de ligplaatsvergunning. Wel gaat de gemeente dan een aantal eisen stellen:

• De tussenliggende ruimtes tussen de schepen mogen voorzien zijn van een heg (1.20 m) ter afscheiding van de openbare weg, maar moeten "visueel openbaar" zijn, evenals 1/6 aan de voor- en achterkant van het betreffende woonschip. Staan er op deze plekken hoog opschietend groen of schuurtjes dan zullen die verwijderd of verplaatst moeten worden. Alleen in de gevallen dat er voor een schuurtje een bouwvergunning is afgegeven hoeft er niet worden herplaatst.
• Bouwsels alleen op het middenstuk van een woonschip.
• De erf afscheiding (max 1.2 m) mag alleen bestaan uit groen. Achter de erf afscheiding mag op het privé gedeelte wel hoger opschietend groen aanwezig zijn
• Terrassen mogen alleen aangelegd worden met opneembaar plaveisel
• Graafwerkzaamheden - voor bijvoorbeeld een terras- alleen na toestemming van de gemeente.
• Geen auto's in/op de oever

Deze drie laatste punten zijn overigens nu ook al regel!

Huize Maas-bijeenkomst

Na een tumultueus verlopen informatie avond over deze bruikleenovereenkomst in Huize Maas, waarin de projectleider, dhr. Nijhoff, zich rechtlijniger opstelde dan de toon en afspraken van de afgelopen voorbereidende gesprekken waren geweest, waren we terug bij af. Na een lange afkoelperiode en nadat de projectleider naar de achtergrond was verdwenen zijn de contacten weer aangehaald. Peter Homan is nu de communicator van dit project geworden en samen met Robbert Leeuw (gemeentejurist) hebben ze het min of meer weer vlot getrokken.

[[Image:]]of zo……………?

Hebt u al iets gehoord van de gemeente?

Toen de bruikleenovereenkomst ingevoerd kon gaan worden werd het doodstil en het dossier werd heel langzaam naar de onderste la van het bureau van de desbetreffende ambtenaren geschoven. Intern waren er hogere ambtenaren die niet heel gelukkig waren met het onderhandelingsresultaat en het eigenlijk wilden openbreken. Wat vriendelijk gezegd niet erg netjes zou zijn. Na veel vijven en zessen lijkt het er op dat er toch weer wat beweging in deze zaak komt.

Het voornemen is om het Reitdiep als eerste te gaan doen . En hopelijk nog in 2006.

Wat zijn nu weer de laatste hobbels?

Na vier jaar onderhandelen komt de gemeente er achter dat de waterschappen ook nog wat te zeggen hebben in deze. Welke indruk dit oplevert laat ik maar aan de lezer.

Wat is het geval?

De kanalen waar wij in liggen zijn van het waterschap en de oevers van de gemeente. Op de valreep werd dus geconstateerd dat de waterschappen toch enkele bezwaren hadden bij het voornemen en/of handelwijze van de gemeente.

• De waterschappen moeten elk jaar een keur doen van alle waterkerende werken. Zij ziet dat graag verwerkt in de bruikleenovereenkomst of wil deze keur aan de gemeente uitbesteden.

• Bij de plaatsing van schuurtjes wil zij mogelijk een aantal beperkingen opleggen m.b.t. oeverbescherming.
• Waterverplaatsingbelemmerende situaties voorkomen.

Ook van onze kant bleken er ook nog een aantal losse eindjes (waarvan wij dachten dat ze al geregeld waren).

• Duidelijke kavelafbakening, in kaart gebracht. Dit geeft tevens ook duidelijkheid over de ligplaatsgrootte.
• Minder eenduidige regelgeving. Bijvoorbeeld per kavel kijken naar de bebouwingsgrootte, en niet een schuurtje maar een maximale vierkante meter bebouwingsgrens
• Legalisering van niet foutief geplaatste bouwwerken zonder bouwvergunning
• Eenduidigheid van bestemmingsplan.

Op dit moment zijn er diverse bestemmingsplannen van kracht zelfs op een klein gebied. Zo zijn er op het Reitdiep drie bestemmingsplannen van kracht, waardoor de situatie is ontstaan dat bijvoorbeeld aan de Wilhelminakade schuurtjes van 12 m toegestaan zijn en het maximum aan de H. de Grootkade maar 7 m is.

Deze eenduidigheid moet gaan ontstaan door invoering van een nieuw "bestemmingsplan" (UVOV) die gaat gelden voor alle ligplaatsgebieden. Voordat deze nieuwe UVOV er is zijn we zeker twee jaar verder.

Gebrek aan visie

Het gebrek aan visie komt in dit onderwerp ook weer eens schrijnend duidelijk naar voren. De schuurtjes die bijvoorbeeld aan het Winschoterdiep staan, zijn geplaatst op van overheidswege geplaatste fundamenten. Precies op de plekken waar ze nu niet meer geplaatst mogen worden. Veel van deze schuurtjes zijn waarschijnlijk met een bouwvergunning geplaatst. Dus ook niet te verplaatsen bij een toekomstige bruikleenovereenkomst. Maar de illegaal geplaatste schuurtjes wel? Dat lijkt me niet, omdat de overheid zelf de funderingen heeft geleverd en daar naar we mogen aannemen aan zich zelf een bouwvergunning heeft afgegeven.

Aan het Hoendiep (ten oosten van de spoorlijn) mogen alleen schuurtjes geplaatst worden op de van overheidswege geplaatste steigers die meestal in het midden gesitueerd zijn. Doorzicht op het water is daar überhaupt al niet mogelijk aangezien de desbetreffende arken op nog geen meter van elkaar afliggen.Ten westen van de spoorlijn is het een mengeling van vergunde- en illegale geplaatste schuurtjes

Aan de Wilhelminakade (oostelijk deel) zijn de meeste schuurtjes geplaatst met vergunning waarvan sommige wel op de vandaag geldende correcte plaats en maar ook weer velen niet. Ook eigenaren van die schuurtjes kunnen bij de inwerkingtreding van de toekomstige bruikleenovereenkomst niet gedwongen worden deze te verplaatsen. Aan het resterende deel van het Reitdiep zijn veel schuurtjes illegaal geplaatst maar die staan daar al wel 15 jaar. In die tijd kon je namelijk geen bouwvergunning krijgen. Van deze schuurtjes staat ongeveer de helft fout naar de waan van vandaag.

Aan het Boterdiep staan zowel schuurtjes met als zonder bouwvergunning. De met zijn van recente datum en de zonder staan er vaak al wel 20 jaar. Ook in deze gevallen staan ze ongeveer fifty-fifty goed of fout gesitueerd.

Zijn alle schuurtjes zonder bouwvergunning nu illegaal? Nee! In de UVOV (Uniforme Voorschriften Openbaar Vaarwater) staat in de slotbepalingen dat schuurtjes die vóór 30 mei 1996 zijn gebouwd gelegaliseerd zijn. Over hoeveel echte illegale schuurtjes hebben we het dan nog? Ik denk een handje vol. Het sop is de kool niet waard zou je denken.

Aan het Oosterhamrikkanaal is een bijzondere situatie ontstaan. De uitgifte van de groene oevers is daar opgeschort . Het hele gebied daar gaat daar op de schop en er zijn alleen nog maar wat idee-schetsen naar buiten gebracht, hoe het er uit zou kunnen gaan zien. Het zou zelfs kunnen zijn dat alle woonboten daar een andere plek in het kanaal krijgen. En om het groen bij de ligplaatsen (wat van groot belang is voor de kwaliteit van de ligplaats ) zal nog een stevig "gevecht" gevoerd moeten gaan worden. Wel is het op dit moment mogelijk om een tijdelijke bouwvergunning te krijgen, voor 5 jaar.

Waarom nu eigenlijk deze hele heisa?

Buurtbewoners die regelmatig langs het Reitdiep wandelen constateerden dat het zicht op het water met het jaar af nam en vroegen de overheid hier iets aan te doen. Op zich is hun constatering juist en ook wij zijn van mening dat het visueel spannender is als er doorkijkjes zijn naar de overkant. Maar de wijze waarop het een en ander tot stand komt getuigt van een totaal gebrek aan visie op het wonen op het water. Men loopt van incident naar incident.

De beleidsplannen die er wel degelijk zijn belanden na verloop van tijd allemaal in de diepvries. Deze beleidsplannen rieken echter altijd naar: hoe beheersen of lossen we het woonboten-probleem op in plaats van hoe creëren we goede voorwaarden voor een bloeiende woonbotengemeenschap.

Schepen en het Riool (vervolg)

Door: xxxxxxxxxxxxx

Zoals velen van jullie waarschijnlijk al weten, is er een paar jaar terug een "focusgroep vuilwaterzuivering woonschepen" opgezet. In deze focusgroep zaten mensen van de gemeente, de waterschappen (Hunze en Aa's en Noorderzijlvest), individuele woonschipbewoners en ingenieursbureau Tauw, initiatiefnemer en procesbegeleider, het smeermiddel dus. Deze laatste is ondertussen afgehaakt, het geld was op. Ze werden overigens betaald uit een landelijk potje. De ambtenaren die er zitting in hebben van zowel de gemeente als de waterschappen zijn werkzaam op het uitvoerende niveau. Hoe hun collega's op beleidsniveau en de politiek hierop gaan reageren is nog steeds een open vraag.

Focusgroep

Het is al een tijdje doodstil rond deze focusgroep. Een jaar geleden waren we er onderling uitgekomen, hoe en op welke wijze dit probleem aangepakt zou kunnen gaan worden. Al naar gelang de situatie zou er gekozen worden voor gedeeltelijke of gehele aansluiting op het rioolstelsel of voor alternatieve systemen (IBA's -Individueel Afvalwater Behandeling- en droogtoiletten) aan boord, langszij of in de wal. Tevens werd er een convenant opgesteld dat met name voor alternatieve systemen zou kunnen gaan gelden.

Een belangrijk aspect is natuurlijk wie de financiële pijn gaat dragen. Om die hete brij werd met grote omtrekkende bewegingen heengelopen. Uiteindelijk is dit punt niet echt aan de orde geweest.

Oorzaak van de windstilte

Achteraf gezien bleek dat de gesprekspartners vanuit de waterschappen de afspraken binnen de focusgroep niet binnen hun eigen waterschappen hadden doorgenomen. Toen de besturen van de waterschappen geconfronteerd werden met de gemaakte afspraak om ook alternatieve oplossingen aan te wenden, waren ze daar niet blij mee. De reden was dat zij dit moesten gaan controleren en handhavend zouden moeten gaan optreden bij overtredingen van het lozingsbesluit. Na veel vijven en zessen zijn de gemeente en de waterschappen er toch nog onderling uitgekomen (hieronder meer daarover).

Na deze hobbel genomen te hebben stokte het opnieuw, nu bij de verantwoordelijk wethouder Martine Visser (CDA). Zij had geen trek in dit hoofdpijndossier en met de gemeenteraadsverkiezingen in het vooruitzicht zette zij het in de koelkast. De nieuwe wethouder die stadsbeheer in haar portefeuille heeft is Jannie Visscher (SP). Intern is het als een prioriteit op haar agenda gezet. We moeten nog afwachten of en hoe zij dit zal oppakken.

Wie gaat wat betalen

Het gekissebis tussen de gemeente en de waterschappen draaide om geld en het moeten uitoefenen van controle van de waterschappen op het lozingsverbod. In dat laatste hebben ze geen trek. Daarom willen de waterschappen wel meebetalen aan de aansluitingen van woonschepen op het rioolstelsel van de gemeente. De gemeente en de waterschappen hebben de volgende deal gesloten: Er komt een rioolaansluiting als de gemeente voor maximaal

€ 8000,- de rioolaansluiting voor een woonboot in de wal kan realiseren en als voor € 3000,- de aansluiting in het schip te verwezenlijken is. Voor de werkzaamheden in het schip wordt uitgegaan van € 2000,- voor de waterschappen en van maxiaal € 1000,- voor de eigenaar van een woonboot . Samen dus 3000,- euro

Als het een van deze bedragen te boven gaat, kunnen alternatieven pas in zicht komen.

Varende woonschepen

In deze deal is voorbij gegaan aan de eis van de varende woonschipbewoners dat ze een systeem willen dat zowel liggend als varend werkt. Het enige systeem dat dan - financieel aantrekkelijk - overblijft is een vuilwatertank. Maar een vuilwatertank moet je ook een keer in de zoveel tijd legen. Maar waar? En hoe? Gezien het betrekkelijk kleine aantal schepen dat het betreft moet hier een oplossing voor te vinden zijn. Als alles weer gaat lopen, zal dit in de focusgroep, die in juni of anders in september weer bij elkaar zal komen, besproken worden.

Een IBA-systeem kan natuurlijk altijd. Wij hebben namelijk geen aansluitplicht wel een lozingsverbod op ongezuiverd afvalwater. Alleen komt er zo geen financiële bijdrage van gemeente of waterschap.

De Noorderhaven vormt natuurlijk sowieso een probleem. Fysiek is het haast onmogelijk om deze schepen op het buizenstelsel aan te sluiten. Als hier geen ontheffingsmogelijkheden voor kunnen komen is aan IBA's niet te ontkomen. En dat zal met een financiële tegemoetkoming van overheden moeten gebeuren

Politiek en bestuurlijk tweestromenland

Zowel op politiek als op bestuurlijk vlak zijn er twee stromingen. De ene wil ons wel aansluiten, omdat het moet én omdat het, hoe weinig ook, een ontlasting is voor het oppervlaktewater. De andere stroming wil niet aansluiten gezien de zeer hoge kosten ten opzichte van het zeer lage milieurendement.

Ik denk dat we ons niet moeten laten verleiden ons bij dat laatste kamp aan te sluiten, hoe verleidelijk ook.

Wij kunnen dan de gebeten hond worden. De waterschappen zullen handhavend moeten gaan optreden en ons woonschipbewoners gaan beboeten als wij ongezuiverd blijven lozen (wij zijn overigens nu al in overtreding, per 1/1/2005 is het al verboden om vervuild water te lozen).

Als de gemeente weigert om woonschepen de gelegenheid te geven zich op het riool aan te sluiten zou de provincie handhavend moeten optreden naar de gemeente. Tot nu toe heeft de provincie - op watergebied - dit nog nooit gedaan wat voor de gemeente wel eens aantrekkelijk kunnen zijn. Echter als er ook maar één woonbootbewoner is die zich wil aansluiten heeft de gemeente de plicht deze inwoner in de gelegenheid te stellen dit te doen. In dat geval zal de gemeente een stelsel aanleggen en de woonbootbewoner het aansluitpunt aanwijzen, punt.

Het nieuwe lozingsbesluit

Eind 2006 wordt het nieuwe Lozingsbesluit huishoudelijk afvalwater verwacht die het Besluit van 1997 zal vervangen. In dit nieuwe Besluit krijgen de waterschappen meer speelruimte en kunnen ze mogelijk ook (tijdelijke) ontheffingen verlenen. Gezien deze ontwikkeling is een pas op de plaats niet onverstandig.

De daadwerkelijke uitvoering

De invoeringsdatum is gesteld op 1-1-2009. Voor deze datum is gekozen omdat vanaf deze datum ook de recreatievaart niet meer ongezuiverd mag lozen op het oppervlaktewater.

Maar is deze aansluitdatum haalbaar / realistisch? Bij de gemeente acht men dit nog steeds haalbaar. Gezien de snelheid waar we nu mee voortsukkelen, lijkt mij dit stug.

Wat gebeurt er als deze datum niet wordt gehaald, staan er dan sancties op richting de gemeente? Nee.

De provincie zou in dat geval de gemeente aan haar jasje moeten gaan trekken. De verwachting bestaat dat zij dat niet eens zal doen. En als de waterschappen van hun handhavende taken op dit gebied geen prioriteit maken kan het nog wel eens lang duren.

Een ander punt dat nog wel eens grote gevolgen kan hebben is het feit dat de gemeente Groningen de kanalen tot een onderdeel van haar rioolstelsel heeft verklaart. Op deze wijze kon zij rioolheffing gaan opleggen aan de woonschepen. De gemeente heeft dit gedaan uit fiscaal oogpunt. Of de rechter dit ook zo eenzijdig zal accepteren moet nog worden bezien. Als de rechter de rioolverordening van de gemeente Groningen ongeldig verklaart moet ze mogelijk een aantal jaren rioolheffing aan iedere woonschipeigenaar terugbetalen en als de rechter het toch rechtsgeldig acht zijn wij in feite al aangesloten op het rioolstelsel. Er bestaat natuurlijk ook nog de mogelijk dat de rechter een geheel andere zienswijze uit zijn hoge hoed zal toveren. Met rechters en recht weet je het maar nooit

Wil je meer weten over IBA's aan boord , zie daarvoor de woonschepenkrant van vorig jaar of via e-mail op te vragen bij : d.dresscher@worldonline.nl

Ook zijn drie verschillende proefprojecten te zien aan boord van drie woonschepen die nu al meer dan een jaar in gebruik zijn. De kinderziektes zijn nu dus wel bekend.

De verschillende projecten zijn:

- een droogtoilet en een inboordige IBA van de firma Ecosave. Deze opstelling is te zien aanboord van de Hoop op Zegen van de familie Sadler in de Noorderhaven tel: 06 - 22108585 / e-mail: sadler@sadler.nl

- een droogtoilet van de Twaalf Ambachten en een IBA van de firma Ecosave staat aan boord van de Onrust. Dit schip ligt aan de H. de Grootkade 1009, tel: 3135492 / e-mail: d.dresscher@worldonline.nl

- een droogtoilet en een waterfilter in de vorm van een plantenbak ter grootte van een wasmachine die in de woonkamer geplaatst kan worden van de Twaalf Ambachten kun je bekijken bij Harm van der Veen,

Lopende Diep 1004, tel : 3188566

e-mail: mail(at)harmvanderveen.nl

[[Image:]]

DE WERFBEURT

Door: Ton Los

Voor serieuze scheepseigenaren is de werfbeurt een periodiek terugkerend fenomeen. Eigenlijk een beetje tweeslachtig; men kijkt er naar uit, want meestal is het een belevenis, maar men kijkt er ook tegenop want het uur van de waarheid (de bodeminspectie) is niet altijd een prettig moment. Dat kan financieel behoorlijk tegenvallen. Dus wordt de werfbeurt wel eens voor zich uit geschoven. En er is altijd wel een goede smoes voor handen waardoor uitstel gerechtvaardigd lijkt. Zo verging het mij ook en na een door de EFM geoorloofd uitstel van een jaar na de vereiste zes, moest het er toch van komen.

“Waar gaan we naar toe met het schip?” is dan de eerste vraag. Mogelijkheden te over en zonder in een discussie te willen gaan wat en wie nu het beste is, hebben we in overleg en ook vanwege de goede ervaringen en aanvaringen in het verleden besloten om opnieuw naar “Lake Hunfelt” in Delfzijl af te varen.

“Lake Hunfelt” is een plezierig gelegen binnenmeertje aan de rand van de satellietstad Farmsum (nabij het bruisende Delfzijl-city). Lake Hunfelt kent een gezellige werfaccommodatie.

Van ’s ochtends zeven tot pakweg half vijf ’s middags is het op de werf een teringherrie van slijpers, compressoren, trilnaalden, klopgeesten, komborstels, en wat dies meer zij en ’s avonds en ’s nachts is er geen hol te beleven en kun je een kanon afschieten. Maar dan lokt het nachtleven van Delfzijl en dat is de moeite meer dan waard. De eerste avond naar de Pizzeria in de Hoofdstraat. Maandagavond: nauwelijks een hond in de zaak maar wel alle viertjes (tafel met vier stoelen) “gereserveerd”. Daar mag je als alleenstaande niet aan plaatsnemen want het mocht eens druk worden. Het waaide er binnen net zo hard als buiten – het waait ALTIJD in Delfzijl vertelde de jongedame van de bediening – want de voordeur stond open en dat was omdat het overdag te warm was geweest.

Is er eigenlijk iets mis met Delfzijl, vroeg ik verder, je hoort de laatste tijd wel eens wat over de politiek en zo….”Nou meneer, dat kan wel zo zijn, maar vroeger als ik vertelde waar ik vandaan kom, dan keken ze altijd zo vragend en nu weet iedereen waar Delfzijl ligt”. Dus voor de PR is het wel goed als er bestuurlijk wordt gerommeld.

Toch zijn het aardige mensen die bestuurders. Toen ik na de verrukkelijke pizza, in de stromende regen verdwaald in Delfzijl, geheel uit de richting voor het Gemeentehuis was beland, ging daar net een vergadering uit en ik begaf mij onder de gedupeerden met de vragen: 1. Waarom waait en regent het hier altijd zo? 2. Wat is er nu – politiek - mis met Delfzijl? en tenslotte 3. Waar is de werf Hunfelt?. Op vraag 3 wisten ze allemaal direct het antwoord en als één man/vrouw wezen ze naar de goede richting. De andere vragen veroorzaakten wat besmuikt gegniffel en een van de bestuurderen pakte mij bij de arm en zei: “kom, stapt u maar in de auto, ik breng u wel even naar de werf”. Aardige mensen dus. Onderweg naar de werf nog wat over vraag 2 (wat is er nu politiek mis met Delfzijl) geboomd, maar geen echt nieuws gehoord: er wordt blijkbaar niet inhoudelijk naar plannen gekeken maar meer naar wie het voorstelt en dat is vaak bepalend. Niet de gespeelde bal maar in dit geval de vrouw is dan de dupe.

De volgende dag werd het schip uit het water getrokken en de bodem met de hoge druk spuit van de mosselaangroei ontdaan en verder schoongespoten. Daarna komt de verzekeringsexpert en volgt het meten van de dikte van de bodem. In tegenstelling tot de pizza waar een originele dunne bodem wordt geapprecieerd, is het bij het schip maar beter als het goed op dikte is. De reparatie van de Ludina viel gelukkig mee, reden om ’s avonds wederom eens het uitgaansleven van Delfzijl te onderzoeken.

Het weer was opgeknapt maar het waaide nog steeds stevig. Behalve de dagelijkse straffe wind en de politiek is er nog iets anders met Delfzijl: er wordt gejat!..........

Het terras was vrijwel leeg. De ober bracht een Leffe van de tap en vroeg direct boter bij de vis. Verbaasd deelde ik mee dat dit mijn laatste Leffe van die avond niet zou zijn en ik alles in een keer zou afrekenen. Dat kon niet, het was een nieuwe regel van het huis, want klanten op het terras lopen weg zonder te betalen. Alleen als ik ook de maaltijd in het etablissement zou gebruiken dan kon er opgeschreven worden. Peper en zoutvaatjes worden direct na gebruik van tafel weggehaald, want anders nemen de klanten deze mee. Het economie katern van het dagblad van het noorden is er ’s avonds niet meer want degene die de lunch gebruiken, stoppen dit in hun tas voor later op kantoor. In het hotel in Delfzijl waar ik een dag heb gelogeerd vanwege zakelijke verplichtingen en een noodzakelijke internetverbinding, stond een receptiebel op de balie met een ongebruikelijke afmeting van ruim twintig centimeter. Op mijn vraag vanwaar die omvang, kreeg ik het antwoord: “Ach meneer, wij hebben het tijden geprobeerd met van die kleintjes, maar aan het eind van de dag waren ze telkens weer verdwenen”.

Er bestaat in Delfzijl blijkbaar een zekere argwaan tegen de klant: betaalt hij wel en wordt er niets ontvreemd. Dat was ook te merken toen ik een verlaat ontbijt wilde nuttigen in een cafetaria in het centrum. Er stond een terras uitgestald voor de zaak en ik nam plaats. Na een tijdje wachten op de bediening vertelt een heer bij de deur: “U moet het zelf ophalen”. Dus ik naar binnen en bestel een broodje ham en een kop thee. Of ik maar eerst wilde afrekenen en dan kreeg ik een nummer en als dat werd omgeroepen kon de bestelling worden afgehaald bij de toonbank. Ik had nummer vijftien en ging weer op het terras zitten. Dat omroepen ging niet via een geluidsinstallatie maar vanachter de toonbank zodat je het buiten op het terras niet kon horen. Na een tijd wachten vertelde dezelfde heer bij de deur mij: “U bent al omgeroepen hoor!!”.

Toen ik twee dagen later bij dezelfde tent terugkwam voor een bamibal en een slaatje – dezelfde procedure - kreeg ik nummer drieënnegentig. Dan hebben ze toch in twee dagen tijd wel achtenzeventig*) klanten gehad en dat voor een snackbar hartje lente en hartje Delfzijl. Ik heb ze van harte gefeliciteerd met hun omzet.

Na een week Delfzijl heb je het wel even gehad en dan komt daar de werfbeurt nog bij.

Maar, inmiddels weer enige tijd in Groningen, kijk ik met een tevreden gevoel terug op deze spannende en amusante week. Binnenkort eens voor de lol naar Delfzijl; kijken of het er waait en welk nummer ik dan heb.

(Met dank aan M&M en de Hunfelt crew)

*) 93-15=78

Varend erfgoed biedt nieuwe kansen

Door: Martine van Lier

Nederland is uniek

De scheepvaartgeschiedenis van Nederland is uniek in de wereld. Eeuwenlang ging het vervoer van goederen en mensen grotendeels over water. Elke stad en elk dorp was verbonden via een uitgebreid stelsel van sloten, kanalen, rivieren en meren. Schepen waren er in overvloed. Kijk maar op schilderijen uit die tijd: het krioelde van de bootjes, schuiten en schepen in alle soorten en maten.

Rond 1950 verloor de scheepvaart in de hele westerse wereld terrein. De auto, vrachtwagen, trein en later ook het vliegtuig werden de belangrijkste transportmiddelen. Nieuwe schepen werden steeds groter. Vaarwegen en havens werden gedempt. Oude schepen belandden bij bosjes op de schroothoop.

In de meeste landen zijn alleen enkele grote museumschepen bewaard gebleven. Omdat de scheepvaartsector in Nederland zó omvangrijk was, zijn hier nog steeds relatief veel oude, kleinere schepen. Daarmee is Nederland uniek.

[[Image:]]

De “Henderica” voor de Loge a/d Turfsingel anno 1910

Behoud van monumenten

Voor het behoud van monumentale gebouwen is brede steun. Gemeenten doen hun best om beeldbepalende gebouwen te behouden en voor eigenaren zijn subsidies beschikbaar.

Dat ook historische schepen het bewaren waard zijn, is nog niet overal doorgedrongen. Staatssecretaris Van der Laan heeft in haar Cultuurnota het belang van mobiel erfgoed, waaronder historische schepen, onlangs benadrukt.

Voor gemeenten en provincies is het varend erfgoed nog lastige materie. Tot voor kort zijn ze vooral bezig geweest om woonschepen zoveel mogelijk te weren en het vaartoerisme met zeiljachten en kruisers te bevorderen. Overheden beseften vaak niet dat historische schepen juist kansen bieden.

Behoud van varend erfgoed

In deze houding komt voorzichtig een kentering. Evenementen als het Skutsjesilen, Delfsail en Groninger WelVaart tonen aan dat er brede en internationale belangstelling is voor historische schepen. Gemeenten en provincies stimuleren nautische evenementen steeds meer. In de optiek van de Stichting Groninger WelVaart is het een gemiste kans als het overheidsbeleid op dit gebied alléén bestaat uit het incidenteel subsidiëren van evenementen. Er is alle reden om structureel in te zetten op behoud en gebruik van historische schepen. Varend erfgoed vertelt immers actief en in levende lijve het verhaal van onze geschiedenis.

Nautisch erfgoed unique selling point

Waarom is het nuttig beleid te ontwikkelen op het behoud van varend erfgoed? De unieke positie van Nederland met zijn vele monumentale schepen is een uitgelezen kans voor toeristische profilering. Groningen heeft als historische scheepsbouwprovincie toeristisch gezien zelfs een unique selling point. Maar monumentale schepen zijn niet alleen voor toeristen interessant. In Utrecht is onlangs in een nieuwbouwwijk een haven aangelegd voor vijftien monumentale schepen. Gemeente en projectontwikkelaar benadrukken dat de historische haven ‘de ziel’ van het gebied is; voor bewoners ongetwijfeld een ontmoetingsplek en het doel van een avondwandeling.

Varend erfgoed wenkend perspectief

Varend erfgoed biedt dus een wenkend perspectief voor overheden, erfgoedorganisaties en bedrijfsleven. De ontwikkeling van een netwerk van historische havens, ligplaatsen en historische werven, verbonden door vaarwegen, biedt veel kansen voor erfgoededucatie, toerisme, economische en ruimtelijke ontwikkeling. Bewoners en toeristen flaneren graag langs schepen. Historische schepen zijn een prachtig decor voor evenementen. Havens zijn een mooie uitvalsbasis voor vaartochten. Een horecagelegenheid of galerie aan boord kan de aantrekkingskracht nog verhogen.

Groninger WelVaart zet zich in voor de ontwikkeling van historische havens, werven en ligplaatsen. De realisatie is niet eenvoudig. Het lukt alleen als gemeenten en provincies zich actief hiervoor inzetten.

Hoe nu verder ?!?

Door: Martine van Lier

Hoe was het …

“Groningen was in de zomer van 2005 een aantal dagen het decor van zo’n 250 monumentale schepen tijdens het festival Groninger WelVaart. De stad Groningen bood Groninger WelVaart dankzij haar rijke nautische verleden een perfecte locatie, met haar Diepen, pakhuizen, havens, kaden en niet te vergeten haar culturele en culinaire lokalen. De provincie Groningen en de Eems Dollard Regio boden een bijpassende entourage met prachtig vaarwater, musea, werven en vele toeristische bezienswaardigheden.” Zo hoopte de organisatie van het festival Groninger WelVaart dat het zou gaan en dat is dubbel en dwars gelukt!!

… en hoe nu verder

De schepen zijn vertrokken, de kades zijn weer kaal, de rust is weergekeerd. De vraag dringt zich op: en hoe nu verder?!? Wij vroegen een aantal mensen om hun visie:

Herhalen

“Groninger welvaart was een evenement dat - gezien de reacties bij ons - gewoon herhaald moet worden. De combinatie kunst, schepen, drukte, opwinding, geur van diesel en teer blijkt de juiste te zijn om de regio Zoutkamp zowel cultureel als economisch op de kaart te zetten.”

Sjoerd Moes, Visserijmuseum Zoutkamp

Meer aandacht voor nautisch erfgoed

“Het Noordelijk Scheepvaartmuseum was erg verheugd met de komst van meer dan 200 historische schepen naar de stad Groningen. Zowel de medewerkers van het scheepvaartmuseum als de vele bezoekers konden 4 dagen lang genieten van dit indrukwekkende tafereel!

Wij zien graag dat er in het Noorden actiever wordt omgegaan met het behoud van nautisch erfgoed en dragen daar graag ons steentje aan bij. Het gaat hierbij niet alleen om de schepen, maar ook om de vaarwegen, bruggen, sluizen, koopmanswoningen en pakhuizen die onlosmakelijk verbonden zijn met de rijke scheepvaartgeschiedenis van stad en provincie.

Onze eigen wens op het gebied van nautisch erfgoed: meer aandacht voor de gemotoriseerde kustvaartgeschiedenis!”

Jan Wiebe van Veen directeur Noordelijk Scheepvaartmuseum

Stad kan niet zonder scheepvaartevenement

”Groningen zonder Groninger Welvaart, het lijkt een tegenspraak. Dat moet dus ook niet. Het weer zat het afgelopen jaar niet mee, maar de stad blonk eventjes weer als vanouds als scheepvaartstad. De stad werd groot mede dankzij de scheepvaart. Daarom kan, wat mij betreft, de stad niet zonder een groots scheepvaartevenement. Misschien de volgende keer met een meer duidelijke relatie met de moderne Groningse scheepsbouw?”

Remco KouwenhovenVoorzitter VVD-fractieGemeenteraad Groningen

Conclusie…

Groningen is al eeuwenlang een havenstad. Centraal gelegen en met goede vaarverbindingen naar Wad, Noordzee, Friesland, Drenthe en Duitsland. De provincie Groningen is al eeuwenlang een scheepsbouwprovincie, de Eems Dollard Regio een opkomende vaarregio. Schepen en ander nautisch erfgoed horen bij Groningen en versterken de Groningse identiteit. Dat is goed voor onze inwoners, maar versterkt ook de cultuur, het toerisme en de economie.

Onze conclusie is dan ook: Groningen stad en regio hebben op cultuurhistorisch en nautisch gebied veel te bieden, dat makkelijk meer benut kan worden

… en perspectief

Stad en land in Groningen en ommelanden bieden een wenkend perspectief aan burgers, overheden, behoudsorganisaties en ondernemers: er valt noch zoveel te ontwikkelen aan wonen, werken, winkelen en wandelen aan het water!

We schetsen een paar ideeën:

• Groningen historische havenstad: flaneren langs de Diepenring, langs schepen, kades, pakhuizen, cultuur, galeries, ateliers en horeca
• Netwerk van historische havensteden: museum- of historische havens in havensteden in de Eems Dollard Regio, exposities, evenementen en vaartochten met varend erfgoed
• Waterwonen in uiterwaarden en overloopgebieden
• Historische werven voor historische schepen: leerwerkprojecten voor historische en high-tech ambachten samen met moderne scheepswerven en scheepvaartschool
• Vaarroutes en toegankelijke waterwegen, met ligplaatsen en passantenplekken voor historische schepen
• Waterrecreatie in havensteden en op vrije aanlegplekken: combineer campings, erfgoedlogies en havens met kano’s, fietsen, schepen en geniet van het rijke cultuurgoed van het Groningse land!

Groninger WelVaart op herhaling? Als Groningen zich naar het water keert, keren de schepen zich naar Groningen!

***

[[Image:]]

JAARVERSLAG WCG 2005

[[Image:]]

Zoals altijd zal ook dit jaarverslag gaan vanaf de jaarvergadering van 2005 tot heden. Door de jaarverslagen te “koppelen” ontstaat dan een beeld van de activiteiten van het WCG.

Als over de laatste jaren gekeken wordt dan moet vastgesteld worden dat het daadwerkelijk aanleggen van ligplaatsen wel heel erg traag gaat, ondanks het vele geld wat er nu al aan uitgegeven is. Ooit is al eens gezegd dat het geld voor de uitvoering van “Watergang” bedoeld is voor ligplaatsen en niet voor arbeidsplaatsen. Het is een kwestie van wel erg lange adem aan het worden, Watergang is 10 jaar geleden op de rails gezet !

Hieronder per onderwerp wat ons het afgelopen jaar beziggehouden heeft.

LIGPLAATSEN

Heruitgifte

Nadat het baggeren afgelopen was heeft het WCG erop aangedrongen om de plaatsen die (“voorlopig”) achtergehouden waren opnieuw uit te geven. Doordat in de VOV 2005 beperkingen waren aangegeven ( 5 meter afstand tot elkaar en in beschermde stadsgebieden alleen “ouwerwetse schepen” ) bleven er uiteindelijk 5 uit te geven plaatsen over, los van de woonschepenhaven. De overige ligplaatsen zou men compenseren en dus ergens anders gemaakt moeten worden.

Alle 5 zijn toegewezen aan mensen die hoog op de wachtlijst stonden; inmiddels heeft vrijwel iedereen heeft zijn/haar nieuwe plek ingenomen.

[[Image:]]

Opnieuw uitgegeven: Turfsingel 1004

Nieuwe plekken

Een roeister van roeivereniging Gyas (vlakbij een van de mogelijk nieuwe liggebieden) lette half mei niet goed op en werd overvaren door een vrachtschip. Ze kwam overigens gelukkig met de schrik vrij. Voor het college van B&W was het echter aanleiding om een gesprek aan te willen gaan met de roeivereniging over veiligheid en advies van de ambtenarij te vragen. Ondanks het feit dat een DvhN journalist al half maart de hand had weten te leggen op de bij ons allang bekende plannen betekende dat het zoveelste uitstel. Herhaald aandringen op voortvarendheid bij de wethouder haalde niets uit. Uiteindelijk werden de voorstellen toch nog vrij onverwacht in de decembervergadering van de raadscommissie op de agenda gezet.

Het bleek dat de plannen totaal “uitgekleed” waren. Van de oorspronkelijke 32 door de wethouder geplande plekken was door de meerderheid van het College ( met name de burgemeester) de helft geschrapt. De bedoeling was om het vervolgens als hamerstuk (zonder discussie in de gemeenteraad) aan te nemen.

Een delegatie van het WCG heeft toen alle al eerder genomen besluiten ,argumenten, beloftes en toezeggingen maar weer eens achter elkaar gezet en is daarmee bij al de gemeenteraadsfracties op bezoek geweest.

Tegelijkertijd is er door een aantal mensen die al jaren in de Noorderhaven liggen te wachten op een eigen (vaste) ligplaats het initiatief genomen om de politiek ook op een andere manier nog iets duidelijk te maken. Voorafgaand aan de raadsvergadering zijn ze naar het meest omstreden toekomstige liggebied (in het Noord-Willemskanaal bij de Brailleweg ) gevaren en hebben daar hun schepen afgemeerd. Vervolgens zijn alle raadsleden door het WCG uitgenodigd voor een vaartocht om zelf te bekijken hoe het daar nu echt zat met afmetingen, gevaar, en alles wat verder van belang zou kunnen zijn. Bijna alle partijen hadden iemand afgevaardigd , de meeste aanwezigen vonden het zeer verhelderend om het in het echt vanaf het water te zien.

Bovendien hebben een aantal mensen voorafgaand aan de vergaderingen (toeterend en trommelend) actie gevoerd bij het stadhuis om de noodzaak van nieuwe ligplaatsen kracht bij te zetten. Kompleet met actievoertuig , spandoeken, snert en een borrel om de in de kou gezette woonschipbewoners op te warmen.

Al die inspanningen hebben ertoe geleid , dat de plannen allerminst een hamerstuk zijn geworden in de raadsvergadering van 21 december. Door Groen Links werd (samen met andere partijen) een motie ingediend waarin voorgesteld werd ook de “Brailleweg” aan te leggen en ook het “Boterdiep” en allemaal ook nog in 2006. Kortom: het aantal beschikbare en uit te geven ligplaatsvergunningen moest 434 blijven. Deze motie is aangenomen door de meerderheid van de gemeenteraad. Bovendien werd in een andere motie (ook aangenomen) het college van B&W aangespoord goed bij de ontwikkeling van “Meerstad” te kijken naar de mogelijkheden voor wonen op het water. Alle raadsfracties waren het er overigens over eens dat het allemaal wel erg lang geduurd en tot nog toe al veel gekost heeft.

Een groep mensen die hoog op de wachtlijst staan hebben onlangs een bijeenkomst gehouden om te bespreken wat de mogelijkheden zouden zijn om in eigen beheer ligplaatsen te realiseren via een Privaat/Publieke Samenwerking.Dat betekent dat de gemeente stelt wat er moet gebeuren en de (toekomstige) vergunninghouders ervoor zorgen dat het gebeurt. Wij denken namelijk dat het veel goedkoper kan dan in de plannen beschreven is.

Op het moment dat dit jaarverslag geschreven wordt (eind april 2006, 4 maanden na het gemeenteraadsbesluit) is er trouwens nog niets tastbaars bekend over realisering van ligplaatsen.

GERECHTELIJKE PROCEDURES EN AANVERWANT

Spilsluizen

Er was in de Spilsluizen aan een kleine boot vergunning gegeven waardoor een grotere plek te klein geworden was. De rechtbank verklaarde ons niet-ontvankelijk. Dit was dus waar we bang voor waren. Inmiddels zijn de statuten gewijzigd (zie verderop), maar dat helpt in deze situatie niet. Einde juridisch verhaal, dus.

Wilhelminakade

Omdat het niet opschoot met nieuwe plekken (onze voorwaarde om de procedure te stoppen) hebben we besloten ons bezwaar voor te leggen aan de rechter, overigens samen met een wachtlijst-kandidaat. Het ging over het willen opheffen van een ligplaats op basis van een (verouderd) bestemmingsplan.

Er is in juni een uitvoerig bezwaar ingediend bij de rechtbank. Daarna werd het stil. Navraag leerde dat het voorlopig ook niet “op de rol staat”. Blijkbaar is het druk daar en/of een weerbarstige klus voor de rechtbank. We wachten af.

Statuten

Tijdens de vorige jaarvergadering is het besluit genomen om de statuten te wijzigen om zodoende meer juridische kracht te hebben bij het voeren van (bezwaar-)procedures. Inmiddels zijn de statuten gewijzigd en is dat ook bij de Kamer van Koophandel ingeschreven. We zien wel wanneer het weer nodig is tegen de overheid in te gaan, en of we ons met de nieuwe statuten in de hand beter teweer te kunnen stellen.

OOSTERHAMRIKTRACEE

Al een tijd lang zijn er plannen om dat gebied op te knappen en een ‘Stadsboulevard”(?) annex toegangsweg voor het UMCG van te maken. Het WCG had al eerder bezwaar aangetekend. Een aantal bewoners daar maakt zich zeer ongerust over de gemeentelijke plannen en is daar ook zeer actief mee bezig. De plannen zouden betekenen dat er hoogbouw komt die de schepen permanent in de schaduw legt. Bovendien heeft de gemeente de bewoners bericht gestuurd dat op die plek geen sprake zal zijn van walgebruik, tegen eerder gedane toezeggingen in. Bovendien ligt er een voorbereidingsbesluit wat rechten van bewoners ook lijkt aan te tasten, en daar kun je niet tegen in beroep. Wordt vervolgd.

RIOLERING

Bij wijze van experiment zij bij een drietal woonschepen alternatieven voor riolering aangelegd. Zo zijn er “stamp-toiletten” zonder waterspoeling , zuivering in de boot dmv een “zuiverings-machine” dan wel een rietfilter in een bak zo groot als een wasmachine die je gewoon in de kamer kunt zetten als plantenbak.

Van de laatste resultaten van het zgn Tauw-overleg (Waterplan) zijn wij niet op de hoogte. Kortom oorverdovende stilte. De bootbewoners liggen nog steeds in (een onderdeel van) het riool en zijn dus aangesloten op het riool, tenminste dat is nog steeds het standpunt van de gemeente. Verder wachten we af wat de toekomst ons brengt.

WALLENKANTEN

Begin van de zomer is een delegatie van het WCG samen met betrokken ambtenaren langs het Reitdiep gelopen. De Wilhelminakade tussen Plantsoenbrug en de Colleniusbrug heen en langs de Hofstede de Grootkade weer terug. Het werd duidelijk dat het regelen van het walgebruik nog niet zo eenvoudig was (maar dat wisten we al). Daarna hebben we niets meer vernomen.

WOONSCHEPENHAVEN

Een van de stadse woningbouwverenigingen (Nijestee) heeft grootse plannen met de woonschepenhaven. De uiteindelijke bedoeling is dat het een wijkje wordt met bewoning in het water en op de wal (zie ook vorig jaarverslag). Wij hebben er nadrukkelijk op gewezen dat het wat ons betreft uitstekende plannen zijn, maar dat het niet ten koste mag gaan van het totaal aantal ligplaatsen in de stad, door uitdunnen zouden er zo’n 20 plekken “verdwijnen”. Er ligt dus een taak van de gemeente om het totaal op peil te houden.

ONDERSTEUNING

De zeer gewaardeerde ondersteuning die we de afgelopen jaren via een vrijwilligerscontract hebben gehad van Martijn Schuitemaker loopt helaas ten einde. Enerzijds wil hij via “Groninger Welvaart” (van dat ouwe bootjesfestival) meer tijd besteden aan het nautisch erfgoed. Anderzijds vind hij dat het WCG te weinig actief toekomstgericht bezig is en dat begon hem dwars te zitten. Jammer maar toch. Bij dezen onze dank aan Martijn voor zijn inspanningen voor woonbootbewonend Groningen.

JAARREKENING WCG 2005

[[Image:]]

Debet

Saldo giro per 010105€ 2.594,47

Saldo leeuwrekening per 010105€ 5.963,59

Subsidie gemeente Groningen€ 1.147,00

Rente leeuwrekening€ 59,59

 _________ +

Totaal€ 9.764,65

Credit

Huisvesting € 80,00

Organisatie€ 811,65

Juridische adviezen€ 276,00

Saldo giro per 311205€ 2.573,79

Saldo leeuwrekening per 311205€ 6.023,18

__________ +

Totaal€ 9.764,65

***

[[Image:]]

Wallenkanten

Betrouwbare werven door Kees van Oosten

Aan de muur bij de museumwerf in Vreeswijk, de voormalige scheepswerf van Buitenweg, hangt nog een groot oud bord, waarop staat dat daar de Cebosine leveringsvoorwaarde gelden. Die hielden ondermeer in dat allerlei aansprakelijkheid voor schade werd uitgesloten.

Het contractueel uitsluiten van de wettelijke plicht tot schadevergoeding is tussen grote bedrijven niet ongewoon, maar naar particulieren toe wordt het volgens het Burgerlijk Wetboek geacht onredelijk bezwarend te zijn (BW6: 237). De werf kan zo’n ‘exoneratiebeding’ wel in haar contracten of leveringsvoorwaarden opnemen, maar mag zich er tegenover de particuliere klant niet op beroepen. Het beding is nietig, ook als de particuliere klant ermee akkoord is gegaan. Een stukje extra consumentenbescherming van de wet. Een en ander betekent dat de werf gewoon aansprakelijk is voor brandjes door laswerk, beschadiging van glas door slijpsel, lekkage door slordig of ondeskundig laswerk (water tussen de scheepshuid en de dubbeling). Dat wordt niet anders wanneer de klant een handje meehelpt. Hij kan vaak immers de risico’s van werkzaamheden niet inschatten, zodat de werf zich niet achter het meewerken van de klant kan verschuilen.

[[Image:]]

Veel particuliere bezitters van boten weten niet dat zij de werf aansprakelijk kunnen stellen voor schade die door werkzaamheden op de werf is ontstaan. Meer in het algemeen wordt het risico van schade door ondeskundig werk naar mijn idee teveel bij de particuliere klant gelegd, die vaak niet kan beoordelen of het geleverde laswerk goed is of niet. Als er slordig of te dun gelast wordt bij het aanbrengen van een dubbeling kan er water kruipen tussen de dubbeling en de huid. Dat gaat in de loop van jaren roesten en de gevolgen zijn voor de klant.

Ik zou het een goed idee vinden als de keurmeester ook achteraf de geadviseerde reparaties kwam bekijken en met name de kwaliteit van het laswerk. Dat betekent dat er met teren gewacht moet worden totdat het laswerk is gedaan. Ik heb met verbijstering gezien dat er ‘voor de zekerheid’ tixophalte (bitumineuze pasta) over opgelaste klinknagels en lasnaden werd gesmeerd. Voor zo’n truc hoef je bij inspectie achteraf niet bang te zijn. Een beetje keurmeester weet trouwens bij welke werf hij nauwelijks hoeft te inspecteren en bij welke werf hij extra moet opletten. Als het nu maar bij iedereen bekend is dat aansprakelijkheid jegens de particuliere klant door de werf niet kan worden uitgesloten en als de door de keurmeester geadviseerde reparaties standaard achteraf ook door hem worden gekeurd, blijven er alleen nog maar betrouwbare werven over.

kvanoost(at)xs4all.nl

Dit stuk verscheen eerder in De Bokkepoot, het blad van de Landelijke Vereniging tot Behoud van het Bedrijfsvaartuig.

[[Image:]]

[[Image:]][[Image:]]

[[Image:]]